Η οδός Myru στο Ιρπίν κοντά στην ουκρανική πρωτεύουσα Κίεβο μεταφράζεται ως «οδός ειρήνης» στην ουκρανική γλώσσα. Δεν έχει ανταποκριθεί στο όνομά της από τις πρώτες μέρες της ευρείας κλίμακας ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.
Ένα κτίριο έχει υποστεί σοβαρές ζημιές από πύραυλο. Οι κάτοικοί του μοιράζονται πολλές οδυνηρές αναμνήσεις μαζί και τώρα αντιμετωπίζουν ένα κοινό πρόβλημα: έρχεται χειμώνας και τα σπίτια τους δεν είναι ακόμη προετοιμασμένα για σκληρές συνθήκες.
Καταβλήθηκε μεγάλη προσπάθεια για να καλυφθεί η κατεστραμμένη στέγη με ένα προσωρινό κάλυμμα για να αντέξει τον χειμώνα, αλλά αυτό δεν λύνει όλα τα επείγοντα προβλήματα.
«Υπάρχουν πολλές ζημιές στο σπίτι μου: τα τζάμια είναι σπασμένα στο μπαλκόνι και στο διαμέρισμα, οι πόρτες μου είναι κατεστραμμένες, το ψυγείο μου, η ντουλάπα μου. Η συνταξιοδότησή μου είναι πολύ χαμηλή, δεν μπορώ να αντικαταστήσω το τζάμι. Έρχεται ο χειμώνας και θα θέλαμε να έχουμε τη θέρμανση ανοιχτή, αλλά αν τα παράθυρα μείνουν έτσι, πώς θα ήταν αυτό; Η ζεστασιά θα βγει…» αναρωτιέται ένας κάτοικος.
Κάνει ήδη πολύ κρύο σε αυτά τα σπίτια. Οι κάτοικοι είναι αγχωμένοι: περιμένουν τη βοήθεια φιλανθρωπικών οργανώσεων για την αντικατάσταση των τζαμιών, αλλά υπάρχει μικρή πρόοδος. Όσοι είχαν τουλάχιστον κάποιες οικονομίες φτιάχνουν τα τζάμια με δικά τους έξοδα.
Στη γειτονική πόλη Μπούτσα, λιγότερα κτίρια υπέστησαν ζημιές στην εαρινή μάχη, αλλά ο αριθμός των ζωών που χάθηκαν είναι σημαντικά υψηλότερος. Πολλά νοικοκυριά επηρεάζονται από την απώλεια μελών της οικογένειας ή από τα βασανιστήρια που υπέστησαν. Δεν υπάρχει οδηγός για το πώς να ζήσετε με αυτό το είδος τραύματος.
Ωστόσο, οι ντόπιοι δεν θέλουν η Μπούτσα να γίνει γνωστή ως πόλη-φάντασμα. Πράγματι, ξαναζωντανεύει: όλοι όσοι μπορούν, γυρίζουν σελίδα, όσο καλύτερα μπορούν.
Η Τζούλια, ιδιοκτήτρια επιχείρησης και μητέρα 5 παιδιών, έπρεπε να σώσει τη ζωή της οικογένειάς της τον Μάρτιο, αναλαμβάνοντας μια επικίνδυνη απόδραση από την κατοχή. Τώρα έχει επιστρέψει και εργάζεται για την αποκατάσταση του καφέ της.
Στο χαρτόνι που αντικαθιστά τα σπασμένα τζάμια, οι πελάτες έγραψαν λόγια υποστήριξης για την Τζούλια. Ενώ οι πληγές είναι ακόμη φρέσκες, η αίσθηση της κοινότητας θα είναι ανεκτίμητη τους μακροχρόνιους χειμερινούς μήνες που θα ακολουθήσουν.