ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Όταν έχεις δει έστω και μία παράσταση στο Υπόγειο του θεάτρου Τέχνης της οδού Σταδίου, δεν την ξεχνάς ποτέ! Όλη αυτή η υποβλητική ατμόσφαιρα του χώρου και η αμεσότητα του δρώμενου, μιά ανάσα από τη θέση σου ως θεατής ,σε καθήλωνε και σε τοποθετούσε μέσα στη δράση της σκηνής που εκτυλισσόταν μπροστά σου, υποχρεώνοντάς σε, σχεδόν υποβλητικά, να λάβεις σιωπηρώς διαδραστικά θέση.
Θα μου πείτε γιατί σας τα καταθέτω όλα αυτά τα “ιμπρεσιονιστικά”.
Στις 3/3/2024, στο “Ανώνυμο ” Δημοτικό θέατρο Ζακύνθου, αξιωθήκαμε να παρακολουθή- σουμε μιά παράσταση αρωματισμένη με τα αμάραντα πνευματικά βοτάνια αυτού του μοναδικού θεατρικού Εργαστηριού. Του θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν.
Δύο Θεατρίνοι, βαφτισμένοι σε αυτή την κολυμβήθρα της υποκριτικής Τέχνης, ο Θοδωρής Καμπίτσης (που υπογράφει και την σκηνοθεσία) και η Τζίνα Δράκου, μας παρουσίασαν το έργο του Αλεξέϊ Αρμπούζωφ “ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΉ ΙΣΤΟΡΙΑ”.
Ένα έργο που, αν και γράφτηκε αρκετά χρόνια πριν τα μέσα του προηγουμένου αιώνα , τηρουμένων των αναλογιών, συνεχίζει είναι τόσο επίκαιρο.
Διότι μοναχικοί άνθρωποι υπάρχουν και σήμερα, οι οποίοι, κάτω από τον ψεύτικο μανδύα της επιφανειακής τους αυτάρκειας, κρύβουν και κουβαλούν επουλωμένα και ανεπούλωτα τραύματα που καθορίζουν τις επιβιωτικές συμπεριφορές τους.
Η δύο θεατρίνοι, μας ανέβασαν απαλά στο κοινό καράβι των μοναχικών τους ταξιδιών και, μας επέτρεψαν να παρακολουθήσουμε συγκινημένοι, την τρυφερα συγκρουσιακή πορεία της ψυχικής τους συνάντησης μέχρι το λιμάνι της κοινής τους λύτρωσης, χαρίζοντάς μας την απελευθερωτική ιλαρότητα και κάποιας δικής μας αυτοπραγμάτωσης.
Πρέπει να αναφερθούμε στο υπέροχο εύρημα των διακριτικών και τόσο επιτυχημένων χορευτικών ιντερμέδιων της αλλαγής των σκηνών της θαυμάσιας Σόνιας Μηχανού και του αέρινου Λάμπρου Γούργουρα.
Το λειτουργικό σκηνικό, που σχεδίασε η Θάλεια Ξενάκη και δημιούργησε ο Μαρίνος Σταμίρης, συνεργάστηκε άριστα με τις Φωτογραφίες και τα βίντεο του Μιχάλη Σπίνου καθώς και τα Γραφικά του Γιώργου Ξενάκη ,φωτισμένα αποτελεσματικά από τον Άκη Ζώντο.
Όλα αυτά συνδυάστηκαν και δημιούργησαν τις διαδοχικές συναισθηματικά εικόνες μέσα από την υπέροχα ατμοσφαιρική θεατρική μουσική του Μιχάλη Τσαούση.
Ο ήχος του φιλότιμου Αλέξανδρου Κάνδηλα ,όσο είχε να κάνει με τα ηχεία,αναφέρομαι στην μουσική της παράστασης, άψογος.
Η απόδοση των πυκνωτικών μικροφώνων της σκηνής όμως ανεπαρκής. Όχι από δική του ευθύνη,όπως έχει διαπιστωθεί επανειλημμένως, αλλά από τις τεχνικές ατέλειες που βασανίζουν εκ κατασκευής το χώρο του θεάτρου.
Μένουμε όμως στο υπέροχο συνολικό αποτέλεσμα της συγκεκριμένης παράστασης, που ήταν μια προσφορά ψυχής όλων των συντελεστών, και τους ευχαριστούμε θερμότατα.
Σπυρίδων Νικ. Ιατράς
The post Σπυρίδων Ιατράς: Κριτική | «Φθινοπωρινή Ιστορία» του Αλεξέι Αρμπούζοφ appeared first on ZANTETIMES.GR.