The Impartial Press

Με λαμπρότητα και ενώπιον της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου, της πολιτικής και της στρατιωτικής ηγεσίας καθώς και πλήθους κόσμου στο κέντρο της Αθήνας, πραγματοποιήθηκε η στρατιωτική παρέλαση για την Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821.

Παρήλασαν πεζοπόρα και μηχανοκίνητα τμήματα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, προξενώντας ρίγη συγκίνησης σε μικρούς και μεγάλους.

Την παρέλαση των πεζοπόρων τμημάτων άνοιξε η Προεδρική Φρουρά. Προηγήθηκε η Σημαία και ακολούθησε ο Λόχος Ευζώνων.

Η γη «σείστηκε» όταν έκανε την εμφανισή του το Τεθωρακισμένο Όχημα Μάχης (ΤΟΜΑ) MARDER 1A3 γερμανικής προέλευσης, που αποκτήθηκε το 2022 από τον Ελληνικό Στρατό για να αποτελέσει το κύριο όχημα μάχης του Πεζικού.

Εντυπωσιακές διελεύσεις στον αττικό ουρανό πραγματοποίησαν και τα πολεμικά αεροσκάφη Rafale, F-4 PHANTOM, M-346.

Την παράσταση έκλεψε και η πρώτη επετειακή διέλευση του Supermarine Spitfire σε σχηματισμό με αεροσκάφος F-16.

Διελεύσεις πραγματοποίησαν ακόμα και ελικόπτερα ΑΗ-64 APACHE 1, OH-58D KIOWA WARRIOR, UH-1H, NH90 και CH-47D CHINOOK.

Της στρατιωτικής παρέλασης προηγήθηκε η επίσημη έπαρση της Εθνικής Σημαίας, στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, ενώ στις 10:00 ξεκίνησε η επίσημη δοξολογία στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αθηνών, προεξάρχοντος του Μακαριότατου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμου Β’, παρουσία της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου, της πολιτικής και της στρατιωτικής ηγεσίας.

Με «δυναμικές» μεθόδους φαίνεται πως επιχειρούν οι γαλλικές αρχές να αποτρέψουν^[1] σκάφη με μετανάστες από το να διασχίσουν την Μάγχη.

Σε οπτικό υλικό που έφερε στο φως της δημοσιότητας το Lighthouse Reports σε συνεργασία με την γαλλική Le Monde, τον βρετανικό Observer και το γερμανικό Der Spiegel, φαίνεται^[2] η γαλλική αστυνομία να προχωρά σε κινήσεις pullback για να εμποδίσουν τα σκάφη να φύγουν από τη Γαλλία. Σε ένα βίντεο μάλιστα εμφανίζεται ένα αστυνομικό σκάφος να κάνει κύκλους γύρω από μια φουσκωτή βάρκα, στην οποία επιβαίνουν άνθρωποι που φορούν σωσίβια. Το σκάφος δημιουργεί μεγάλους κυματισμούς, με αποτέλεσμα, όπως φαίνεται σε άλλο βίντεο, το φουσκωτό να γεμίσει νερό.

Ένα επιπλέον βίντεο δείχνει σκάφος της αστυνομίας να προσεγγίζει φουσκωτή βάρκα με μετανάστες, ενώ ένας αστυνομικός φέρεται να κρατά σπρέι πιπεριού.

Σύμφωνα με το Lighthouse, βίντεο, έγγραφα και μαρτυρίες που συνελέγησαν στην διάρκεια των ερευνών επιβεβαιώνουν τις επιθετικές μεθόδους της γαλλικής αστυνομίας.

Όπως σημειώνεται, επανειλημμένα η βρετανική κυβέρνηση έχει ασκήσει πίεση^[3] προς την Γαλλία να σταματά τα σκάφη με μετανάστες που επιχειρούν να φύγουν από τις γαλλικές ακτές με προορισμό το βρετανικό έδαφος. Το Παρίσι αρνείτο, λέγοντας ότι τέτοιες επιχειρήσεις θέτουν ανθρώπινες ζωές σε κίνδυνο. Ωστόσο, πέρισυ το Λονδίνο ανακοίνωσε ότι θα χορηγήσει μισό εκατομμύριο λίρες στην Γαλλία σε ορίζοντα τριετίας, ώστε οι αρχές να αποτρέπουν τον απόπλου σκαφών με μετανάστες από τις βόρειες γαλλικές ακτές.

References

1. ^{^} αποτρέψουν (gr.euronews.com)
2. ^{^} φαίνεται (www.lighthousereports.com)
3. ^{^} πίεση (gr.euronews.com)

Το φετινό 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης φιλοξένησε εξαιρετικές ταινίες τεκμηρίωσης από όλο τον κόσμο στα διαγωνιστικά του τμήματα. Επιλέξαμε δύο από αυτές, που είχαν μεγάλο ενδιαφέρον: το «Δάσος» της Λίντια Ντούντα και το «Eternal You» των Χανς Μπλοκ και Μόριτς Ρίζεβι.

Λίντια Ντούντα: «Δεν υπάρχουν μικροί παράδεισοι, όπου μπορούμε να ξεφύγουμε από την πολιτική και τις συνέπειές της»

Στο διεθνές διαγωνιστικό, η Λίντια Ντούντα συμμετείχε με το ντοκιμαντέρ «Δάσος», που κέρδισε τον Αργυρό Αλέξανδρο της διοργάνωσης. Στην ταινία παρακολουθούμε δύο νέους, την Άσα και τον Μάρεκ που έχουν μετακομίσει με τα παιδιά τους στις παρυφές ενός από τα αρχαιότερα δάση της Ευρώπης, στα ανατολικά σύνορα της Πολωνίας. Θέλουν να ξεκινήσουν εκεί μια καλύτερη ζωή. Για τα τρία παιδιά, το δάσος είναι όχι απλά ένας απέραντος παιχνιδότοπος, αλλά κάτι σαν το δεύτερο σπίτι τους. Όμως οι ήσυχες μέρες της οικογένειας δείχνουν μετρημένες, καθώς το προσφυγικό ρίχνει τη βαριά σκιά του σε όλη την Ευρώπη και τα σύνορα της Πολωνίας γίνονται μια από τις κεντρικές σκηνές αυτού του δράματος, με πρόσφυγες παγιδευμένους ανάμεσα σε δύο χώρες που τους θεωρούν ανεπιθύμητους:

_«Με ενδιέφερε το συγκεκριμένο θέμα από νωρίς και για πολύ καιρό. Από τότε που άρχισε η κατάσταση στα σύνορα Πολωνίας-Λευκορωσίας. Δεν ήμουν πολύ σίγουρη πώς να προσεγγίσω το θέμα στην αρχή. Αλλά η στιγμή που γεννήθηκε η ιδέα για την ταινία, ήταν όταν σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να είμαι εγώ που έχω ένα σπίτι εκεί, στα σύνορα Πολωνίας-Λευκορωσίας. Η αφετηρία για μένα ήταν ένα άτομο που ζει στα σύνορα της Πολωνίας με τη Λευκορωσία που έχει σπίτι εκεί και επίσης η στιγμή που ένας άνθρωπος συναντά έναν άλλο άνθρωπο, που χρειάζεται βοήθεια, που έχει ανάγκη. Στην ταινία μου, οι μεγάλες πολιτικές αποφάσεις είναι φυσικά στο παρασκήνιο. Ξέρετε, η πολωνική κυβέρνηση, και γενικά η πολιτεία θέλει να επαναπροωθήσει τους πρόσφυγες στην άλλη πλευρά. _

Πόσο εύκολο ήταν να γυρίσει αυτό το ντοκιμαντέρ στα σύνορα των δύο χωρών, σε μια ζώνη που είχαν συμβεί πολύ τραγικά πράγματα; 

_«Ήταν πολύ δύσκολο να γυριστεί αυτό το ντοκιμαντέρ. Οι πρωταγωνιστές της ταινίας μου έχουν προσφέρει βοήθεια στους πρόσφυγες για μεγάλο διάστημα στο δάσος. Έτσι, όπως μπορείτε να φανταστείτε, είχαν πολλές τραυματικές εμπειρίες και τρομερές εικόνες στο κεφάλι τους. Είδαν ανθρώπους να πεθαίνουν, ανθρώπους να αρρωσταίνουν στο δάσος. Είχαν βαθιές πληγές μέσα τους από αυτές τις εμπειρίες. Το να ξεκινήσω να κάνω αυτή την ταινία σήμαινε ότι αγγίξω πραγματικά αυτές τις πληγές και τις ουλές τους. Είναι πραγματικά ένα πολύ ευαίσθητο θέμα. Ήθελα πολύ να κάνω αυτή την ταινία. _Ήθελα να την κάνω μαζί τους ως οικογένεια και να δείξω αυτό το πρόβλημα. Γι’ αυτό έπρεπε να ήμουν προσεκτική» ανέφερε στο Euronews, η Πολωνή σκηνοθέτις.

Οι νόμοι της Πολωνίας απαγορεύουν να βοηθάς τους «παράνομους μετανάστες». Πώς μπορείς όμως να αρνηθείς βοήθεια σε κάποιον που την χρειάζεται και φτάνει στην πόρτα του σπιτιού σου σε άθλια κατάσταση; Βρίσκοντας μια υπέροχη, ποιητική ισορροπία ανάμεσα στο βαθιά προσωπικό και το ουσιαστικά πολιτικό, το «Δάσος» δίνει τον πρώτο λόγο στο φυσικό τοπίο και στο συναισθηματικό περιβάλλον των χαρακτήρων. Στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα, πέρα από βαρύγδουπες δηλώσεις, σε μια περίοδο που το προσφυγικό ζήτημα απασχολεί πολύ έντονα την Ευρώπη. Μια ταινία γεμάτη ένταση, αλλά και τρυφερότητα, ένα σκοτεινό παραμύθι για τους δύσκολους καιρούς μας, το οποίο συγκινεί και υπενθυμίζει τη σημασία της αλληλεγγύης και της προσωπικής ευθύνης:

«Όταν αρχίσαμε να υλοποιούμε αυτή την ταινία, ήταν η χρονική στιγμή που δημιουργήθηκε στην Πολωνία, μια ειδική ζώνη, όπου δεν μπορούσαν να εισέλθουν πολίτες. Ούτε τα μέλη των ΜΚΟ, οι ακτιβιστές, οι γιατροί, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αυτή η ειδική ζώνη ήταν κοντά στους κατοίκους αυτής της περιοχής, οι οποίοι αφέθηκαν μόνοι τους, χωρίς καμία βοήθεια. Το κράτος τους είπε ότι δεν πρέπει να βοηθούν τους πρόσφυγες. Πρέπει να ενημερώνουν τους συνοριοφύλακες, αν δουν έναν πρόσφυγα. Αλλά οι άνθρωποι που ζουν εκεί, συνειδητοποίησαν πολύ γρήγορα ότι αν ενημερώνουν τους συνοριοφύλακες, αυτοί θα έρθουν και θα επαναπροωθήσουν αυτούς τους πρόσφυγες στη Λευκορωσία. Το έκαναν πάρα πολλές φορές. Αυτό δημιούργησε ένα ιδιότυπο πινγκ πονγκ μεταξύ των συνόρων των δύο χωρών. Και αυτό αφορούσε ανθρώπους».

Ποια ήταν η αντίδραση των κατοίκων της περιοχής στην ξαφνική ένταση του μεταναστευτικού προβλήματος; «Οι κάτοικοι άρχισαν πολύ γρήγορα να τους βοηθούν. Αυτή είναι ουσιαστικά η στιγμή που η ταινία αρχίζει, όταν οι ντόπιοι βοηθούν τους πρόσφυγες. Και στην περίπτωση των πρωταγωνιστών της ταινίας μου, όλη η οικογένεια συμμετείχε. Ακόμη και τα παιδιά. Βοηθούσαν στη διανομή φαγητού και ρούχων στους πρόσφυγες. Για μένα, είναι πραγματικά σημαντικό να έχουμε παιδιά πρωταγωνιστές στην ταινία μου. Η οπτική τους είναι επίσης πολύ σημαντική για μένα. Έτσι, για παράδειγμα, όταν ο Ιγκνάτσε, το ένα από τα τρία παιδιά λέει ότι ναι πρέπει να υπακούμε στο νόμο, αλλά όχι αν ο νόμος μας απαγορεύει να βοηθάμε τους άλλους. Έχει αυτή τη σοφία που ίσως εμείς οι ενήλικες δεν έχουμε».

Το προσφυγικό ζήτημα είναι ένα θέμα που απασχολεί την Ευρώπη, εδώ και πολλά χρόνια. Δεν αφορά μόνο την Πολωνία, αλλά και πολλοί περισσότερες χώρες της Ε.Ε., άμεσα είτε έμμεσα. Ποια είναι η άποψη της σκηνοθέτιδας γι’ αυτό το ιδιαίτερα σύνθετο ζήτημα;

«Για μένα, το προσφυγικό ζήτημα είναι στην πραγματικότητα ένα σημείο εκκίνησης και ταυτόχρονα μια μεταφορά για τις απειλές που αντιμετωπίζουμε στον σημερινό κόσμο. Φυσικά και δεν εννοώ ότι οι πρόσφυγες αποτελούν απειλή, αλλά σημαίνει ότι είμαστε αντιμέτωποι με τα διλήμματα και με το αποτέλεσμα των εντάσεων στον πλανήτη και δεν υπάρχουν ασφαλείς περιοχές στον κόσμο. Δεν υπάρχουν αυτοί οι μικροί παράδεισοι που οι άνθρωποι έχουν φτιάξει για τον εαυτό τους, όπου μπορούμε να ξεφύγουμε από την πολιτική και τις συνέπειές της. Όλοι πρέπει να αντιμετωπίσουμε κάποια στιγμή αυτά τα διλήμματα. Πρέπει να αντιδράσουμε σε αυτά, γιατί μια μέρα ίσως αντιμετωπίσουμε κι εμείς αυτό το ερώτημα, αν πρέπει να βοηθήσουμε ή όχι. Και, ξέρετε, είναι στα χέρια μας η απόφαση, όχι στα χέρια των πολιτικών».

Μόριτς Ρίζεβικ: «Οι νεοφυείς εταιρείες μπορούν να να εκπληρώσουν με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης το ανθρώπινο όνειρο μιας “μεταθανάτιας ζωής” στη Γη»

Στο Διεθνές Διαγωνιστικό Newcomers, ο Χανς Μπλοκ και ο Μόριτς Ρίζεβικ παρουσίασαν μια εξαιρετική, πολύ δυνατή ταινία τεκμηρίωσης. Στο «Eternal You» βλέπουμε πώς οι μελλοντολογικές εικόνες που βλέπαμε σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, αρχίζουν να αποκτούν υπόσταση, καθώς άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο χρησιμοποιούν τις πλέον εξελιγμένες τεχνολογίες της τεχνητής νοημοσύνης, προκειμένου να συνδεθούν με οικείους τους που έχουν πεθάνει, να επικοινωνήσουν μαζί τους, να «άρουν» την έννοια του ανθρώπινου πεπερασμένου και να δημιουργήσουν μια διαφορετική σχέση σε ένα παράλληλο, ψηφιακό σύμπαν.

Οι δύο σκηνοθέτες ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο και μιλούν με εταιρίες και developers που δημιουργούν προγράμματα εφαρμογές και άβαταρ, που δίνουν μια «νέα», ψηφιακή ζωή, σε προσφιλή μας άτομα που έχουν αποδημήσει. Ταυτόχρονα παρακολουθούν και καταγράφουν τους χρήστες αυτών των εφαρμογών και τις αντιδράσεις τους, όταν έρχονται σε επαφή με τους νεκρούς τους:

«Πρώτα απ’ όλα, αναρωτηθήκαμε ποιος χρησιμοποιεί αυτού του είδους την τεχνολογία γιατί στην αρχή σκεφτήκαμε, ότι δεν θα το κάνουμε μόνοι μας. Δεν θέλαμε να έχουμε ένα ψηφιακό αντίγραφο του εαυτού μας. Και τότε ανακαλύψαμε μετά από λίγο καιρό ότι υπάρχουν, φυσικά, κάποιοι λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι χρησιμοποιούν αυτού του είδους τις τεχνολογίες. Για παράδειγμα, υπήρχε μια μητέρα στη Νότια Κορέα. Έχασε τη μικρή της κόρη και η τελευταία συζήτηση που είχε μαζί της ήταν σαν καβγάς. Και ήθελε πραγματικά να την αποχαιρετήσει για μια ακόμη φορά, μετά το θάνατό της. Και γι’ αυτό συμμετείχε σε ένα πολύ δυνατό πείραμα εικονικής πραγματικότητας, όπου την είδε για άλλη μια φορά. Και φαινόταν σαν να μιλούσε σαν εκείνη. Ήθελε ακόμα και να την πιάσει και να την αγκαλιάσει.

_Ήταν σπαρακτικό να βλέπεις αυτό το πείραμα. Αλλά εκείνη τη στιγμή καταλάβαμε γιατί το έκανε, επειδή ήθελε να νιώσει την ανακούφιση μετά. Υπήρχαν πολλές ακόμα τραγικές ιστορίες ανθρώπων, που ανυπομονούσαν πραγματικά, λαχταρούσαν να έχουν μια τελευταία συζήτηση με κάποιον που πέθανε. Οπότε δεν κρίνουμε τον λόγο, γιατί οι χρήστες το κάνουν αυτό. _Από την άλλη πλευρά, φυσικά, έχει δημιουργηθεί μια ολόκληρη βιομηχανία. Είναι μια αγορά που αξιοποιεί αυτή την ανθρώπινη ανάγκη. Υπάρχουν εταιρείες που κερδίζουν χρήματα από αυτό. Και πρέπει να θέσουμε το ερώτημα: Το κάνουν με όλη την ευθύνη που είναι αναγκαία για αυτού του είδους τη διαδικασία; Έκαναν τις σωστές ερωτήσεις; Έχουν μελετήσει το προϊόν; Και ανακαλύπτουμε ότι ουσιαστικά δεν το έχουν κάνει, καθώς μερικές από αυτές, δεν αισθάνονται ευθύνη για τους χρήστες τους. Είναι πολύ σημαντικό να πούμε πολύ ξεκάθαρα ότι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με τις νέες αυτές τεχνολογίες και τις εξελίξεις τους» τονίζει ο σκηνοθέτης Χανς Μπλοκ.

Ο Μόριτς Ρίζεβικ μας εξηγεί πώς δούλεψαν και τι ήταν αυτό που τους ενδιέφερε:

«Για μας ήταν σημαντικό να παρακολουθήσουμε, να είμαστε δίπλα στους πρώτους χρήστες αυτών των νέων τεχνολογιών, καθώς και στους πρωτοπόρους αυτής της τεχνολογίας, τους δημιουργούς αυτών των νεοφυών εταιριών.  Ο λόγος είναι ότι ήμασταν πολύ περίεργοι τι προκαλεί σε ένα άτομο αν μιλά σε ένα νεκρό αγαπημένο του πρόσωπο, τι είδους επιπτώσεις έχει στην ψυχική του υγεία, στο πένθος του. Είναι ένα είδος εξελισσόμενου ανθρώπινου πειράματος, που έχουμε παρατηρήσει. Ήταν για μας λοιπόν πολύ σημαντικό να είμαστε όσο πιο κοντά γίνεται στους ανθρώπους πίσω από αυτή την τεχνολογία. Και έτσι τώρα θέτουμε πολλά ερωτήματα με την ταινία μας σχετικά με τις ηθικές και τις φιλοσοφικές συνέπειες αυτών των νέων τεχνολογιών. Τι σημαίνει δηλαδή αν παραιτηθούμε από την ιδέα ότι η ανθρώπινη ζωή έχει τέλος; Τι επίδραση έχει πάνω μας αν πιστεύουμε ότι κάποιο μέρος του προσφιλούς μας νεκρού συνεχίζει, με έναν τρόπο, να ζει; Αποδεχόμαστε ότι θα υπάρχει τέλος στο μέλλον, ή θα συνεχίσουμε να ζούμε με τον κλώνο ενός ατόμου, ο οποίος στη συνέχεια εξελίσσεται και ίσως αλλάζει χαρακτήρα και συμπεριφέρεται διαφορετικά σε σχέση με τη συμπεριφορά του ζωντανού ατόμου; Και ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη γι’ αυτό στο τέλος; Υπάρχουν πολλά ερωτήματα. Προσπαθήσαμε να τα θέσουμε. Ελπίζουμε ότι το ακροατήριο έχει κατά νου αυτά τα ερωτήματα, ενώ παρακολουθεί τους ανθρώπους να κάνουν αυτό το πείραμα».

Το ντοκιμαντέρ έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του στο φετινό φεστιβάλ κινηματογράφου του Sundance. Το «Eternal You» συλλαμβάνει με ενάργεια τον σφυγμό μιας κομβικής στιγμής στην ιστορία της ανθρωπότητας, η οποία μας φέρνει αντιμέτωπους με το όνειρο μιας –έστω ψηφιακής– αιωνιότητας, χάρη στην τεχνητή νοημοσύνη και το ChatGBT:

_«Αυτό που μπορούμε να δούμε πολύ καθαρά είναι ότι η λεγόμενη πραγματικότητα και η εικονική σφαίρα, συγχωνεύονται όλο και περισσότερο και γίνονται ένα. Δεν θα έχουμε το internet όπως το ξέρουμε σήμερα, στα smartphones και τους φορητούς υπολογιστές μας στο μέλλον. Θα πλησιάζουμε όλο και πιο πολύ στη δική μας προσωπική θέαση. Ίσως θα φορούμε γυαλιά, ποιος ξέρει, ή άλλα μέσα, όπου θα υπάρχει μια επικάλυψη της ψηφιακής και της αναλογικής σφαίρας. Και μετά θα συνηθίσουμε να μιλάμε σε κάθε είδους πρόσωπα. Πρόσωπα με βιολογικό σώμα. Θα μιλούμε επίσης σε άτομα χωρίς σώμα, σε ψηφιακά άτομα. Θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο να καταλάβουμε, αν αυτό το πλάσμα στην άλλη πλευρά, με το οποίο μιλάμε, είναι πραγματικά αληθινό ή όχι. Αν βασίζεται σε ένα πραγματικό πρόσωπο, πόσο κοντά είναι στον πραγματικό άνθρωπο ή όχι. Αν αυτό το ανθρώπινο ον πίσω από αυτό, είναι πραγματικά ακόμα ζωντανό ή όχι, ή αν υπήρξε ποτέ ζωντανό. Γι’ αυτό θα πρέπει να αποκτήσουμε μεγαλύτερη κριτική ικανότητα και να έχουμε νέες δεξιότητες στο μέλλον για να διακρίνουμε μεταξύ πραγματικού και ψηφιακού κόσμου. Αυτό θα ήταν αρκετά δύσκολο για τις κοινωνίες μας. Βλέπουμε ήδη τις ψευδείς ειδήσεις (fake news) να αυξάνονται. Βλέπουμε ήδη ότι υπάρχουν πολλές οντότητες εκεί έξω, που δεν ξέρουμε ποιος τις έφτιαξε να λένε αυτά τα πράγματα, ίσως για πολιτικούς, θρησκευτικούς λόγους, για κάθε είδους λόγους. Δεν μπορούμε να διακρίνουμε τι είναι αλήθεια και τι όχι. Υπάρχουν τόσα πολλά προκλητικά ερωτήματα. Και είμαστε αρκετά χαρούμενοι που καταφέραμε, με την ταινία μας, _να καταγράψουμε τις πρώτες στιγμές αυτής της νέας εξέλιξης» επισημαίνει ο Μόριτς Ρίζεβικ.

Η ταινία στοχάζεται πάνω στις ψυχολογικές, ηθικές, υπαρξιακές συνέπειες αυτής της πιθανότητας συνέχειας πέρα από τα πεπερασμένα όρια της ανθρώπινης ζωής. Είμαστε στ’ αλήθεια έτοιμοι να σκεφτούμε μια εκδοχή του εαυτού μας και των αγαπημένων μας που δεν τελειώνει και εξελίσσεται και μετά τον θάνατο; Υπάρχει πραγματική ανάγκη αυτών των εφαρμογών και ποιος έχει την ευθύνη τους;

_«Για εμάς, όταν κάνουμε ένα ντοκιμαντέρ όπως αυτό, είναι πάντα πολύ σημαντικό να είμαστε ανοιχτόμυαλοι και περίεργοι στην αρχή. Δεν θέλουμε να κρίνουμε πολύ εύκολα τι συμβαίνει σε αυτόν τον τομέα. Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι πολλοί άνθρωποι εκεί έξω στην Ευρώπη, κυρίως, δεν πιστεύουν πια σε μια μετά θάνατον ζωή, με έναν Θεό πια. Έτσι, υπάρχει μια ισχυρή ανάγκη για μια νέα μορφή σωτηρίας που εκφράζει κατά κάποιο τρόπο μια πνευματική έλλειψη “στέγης” εκεί έξω. _Ανακαλύψαμε ότι υπάρχει σαφώς η ανάγκη για την “αφήγηση”, που προσφέρουν αυτές οι εφαρμογές. Οι νεοφυείς εταιρείες μπορούν λοιπόν, να προβάλλουν πολλές ελπίδες στην τεχνητή νοημοσύνη, για να εκπληρώσουν το ανθρώπινο όνειρο μιας μεταθανάτιας ζωής εδώ στη Γη. Αυτή ήταν μια ενδιαφέρουσα ανακάλυψη για εμάς» αναφέρει ο Μόριτς Ρίζεβικ.

Οι νέες τεχνολογίες και εφαρμογές έχουν όμως και συνέπειες στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, καθώς προκαλούν έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις. Ποιος έχει την ευθύνη λοιπόν, για όλα αυτά και τι σημαίνει η σχέση ενός ατόμου με ένα άλλο άτομο που δεν είναι πλέον στη ζωή;

_«Είναι πολύ σοβαρό ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη για όλα αυτά, για αυτό το πείραμα πάνω στην ανθρώπινη ψυχή. Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη, αν οι άνθρωποι δεν μπορούν να θρηνήσουν πια με τον τρόπο που έχουν συνηθίσει. Ότι δεν μπορούν να πουν πια αντίο. Δεν μπορούν να δεχτούν ότι το άτομο που αγαπούσαν τόσο πολύ, έχει πεθάνει και πρέπει να συνεχίσουν να ζουν στην πραγματική ζωή. Για μας, ήταν σημαντικό να θέσουμε αυτό το ερώτημα. Πιστεύουμε λοιπόν ότι οι εταιρείες που προσφέρουν αυτή την υπηρεσία, θα πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη, γιατί αν τοποθετείς ένα προϊόν στην αγορά, πρέπει να βεβαιωθείς ότι αυτό το προϊόν δεν προκαλεί βλάβη στους χρήστες του. Και αν προκαλεί βλάβη, είσαι υπεύθυνος γι’ αυτό. Και αυτό είναι που οι εταιρείες δεν αποδέχονται στην περίπτωση της τεχνητής νοημοσύνης. Δεν μπορούν δηλαδή απλά να ισχυρίζονται: “Α! Ήταν η τεχνητή νοημοσύνη που προκάλεσε όλη αυτή τη ζημιά. Δεν ήμασταν εμείς”. Ναι, αλλά εσείς την αναπτύξατε. Εσείς την βγάλατε εκεί έξω. Οπότε πρέπει να διασφαλίσετε ότι δεν _επηρεάζει την ανθρώπινη υγεία. Αυτό είναι που θέλουμε να κάνουμε ορατό με την ταινία μας» τονίζει ο Μόριτς Ρίζεβικ.

Έκτακτες διακοπές στην ηλεκτροδότησης σημειώθηκαν στην Οδησσό της Ουκρανίας την Δευτέρα.

Είχε προηγηθεί ρωσική αεροπορική επίθεση, που προκάλεσε ζημιές σε μία από τις εγκαταστάσεις υψηλής τάσης της πόλης, ανακοίνωσε η ουκρανική εταιρεία ενέργειας DTEK.

«Η κατάσταση παραμένει δύσκολη», επεσήμανε η DTEK στο Telegram. «Προκειμένου να μειώσουμε το φορτίο στο δίκτυο δεν θα λειτουργήσουν τα ηλεκτρικά μέσα μεταφοράς στην πόλη, ενώ περιορισμένη θα παραμείνει η κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος από τις βιομηχανίες», εξήγησε.

Οι αρχές της Οδησσού ανέφεραν στο Telegram ότι η πόλη και η περιφέρεια έγιναν στόχος πολλών επιθέσεων drones που εξαπέλυσε η Ρωσία. Τέσσερα από αυτά καταρρίφθηκαν πάνω από τις περιφέρειες της Οδησσού και της Μικολάιφ.

Τα συντρίμμια από ένα drone προκάλεσαν πυρκαγιά σε εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία όμως κατασβέστηκε γρήγορα.

Η DTEK επεσήμανε ότι η ηλεκτροδότηση αποκαταστάθηκε σήμερα το πρωί σε δύο περιοχές της Οδησσού.

Την Κύριακή μπαράζ ρωσικών πυραύλων έπληξε το Κίεβο και το Λβιβ, ενώ ο ουκρανικός στρατός ανακοίνωσε ότι έπληξε δύο ρωσικά αποβατικά πλοίαστη Σεβαστούπολη, στην χερσόνησο της Κριμαίας.

Drones και στη Ρωσία

Πυρκαγιά ξέσπασε σε ένα από τα μεγαλύτερα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια της νοτιοδυτικής Ρωσίας, τις πρώτε πρωϊνές ώρες της Δευτέρας, με αποτέλεσμα δύο μονάδες του να τεθούν εκτός λειτουργίας και να προκληθούν πρόσκαιρα προβλήματα στην ηλεκτροδότηση.

Δεν υπάρχουν θύματα και οι αρχές ερευνούν τα αίτια της πυρκαγιάς που ξέσπασε στο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας Νοβοσερκάσκ στο Ροστόφ, δήλωσε ο κυβερνήτης της περιφέρειας Βασίλι Γκουλούμπεφ στο Telegram.

Το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας ανακοίνωσε από την πλευρά του ότι κατέστρεψε 11 drones που εκτοξεύθηκαν στη διάρκεια της νύχτας από την Ουκρανία εναντίον της περιφέρειας Ροστόφ, όμως δεν διευκρίνισε αν σχετίζονται με τις ζημιές στο εργοστάσιο.

Ο λογαριασμός Baza στο Telegram, που πρόσκειται στις δυνάμεις ασφαλείας της Ρωσίας, ανέφερε ότι η πυρκαγιά στο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας προκλήθηκε από τα ουκρανικά drones.

Την παρέλαση συλλόγων της ελληνικής ομογένειας του Μόντρεάλ για την εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου παρακολούθησαν μαζί ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Καναδός ομόλογός του Τζάστιν Τριντό.

Μετά την ολοκλήρωση της παρέλασης της Ελληνικής Κοινότητας Μείζονος Μόντρεαλ, στην οποία έλαβαν μέρος άνθρωποι κάθε ηλικίας από ομογενειακούς συλλόγους από δεκάδες περιοχές της Ελλάδας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Είναι πραγματικά μεγάλη τιμή και μεγάλη χαρά να εκπροσωπώ σήμερα την πατρίδα μας, εδώ στο Μόντρεαλ, σε αυτή την πραγματικά εντυπωσιακή παρέλαση επ’ ευκαιρία της επετείου της Εθνικής Ανεξαρτησίας της 25ης Μαρτίου.

Εδώ στον Καναδά πράγματι η καρδιά του Ελληνισμού χτυπάει πολύ δυνατά και το μήνυμα της 25ης Μαρτίου αντηχεί ζωντανό και επίκαιρο σε όλη την οικουμένη και εδώ στον Καναδά. Ο αγώνας μας για εθνική ανεξαρτησία σε δύσκολες στιγμές είναι πάντα ιστορικά επίκαιρος.

Και βέβαια τη φετινή χρονιά η παρουσία μας στην ομογένεια έχει μία ξεχωριστή αξία, διότι για πρώτη φορά κάνουμε πράξη το όραμα δεκαετιών, Ελλήνων ομογενών, να μπορούν να ψηφίσουν επιστολικά από τον μόνιμο τόπο διαμονής τους.

Οπότε και πάλι ένα μεγάλο “ευχαριστώ” στον Καναδό πρωθυπουργό, ένα μεγάλο “ευχαριστώ” σε όσους οργάνωσαν αυτή την πραγματικά καταπληκτική παρέλαση, η οποία αποδεικνύει ότι ο Ελληνισμός εδώ στον Καναδά είναι ρωμαλέος και ζωντανός.

Σε ευχαριστώ, Τζάστιν, που μου έδωσες την ευκαιρία να συμμετάσχω σε αυτή την απίθανη παρέλαση, σε αυτή την πολύ σημαντική ημέρα. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερο μέρος για να περάσω την Ημέρα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας απ’ ό,τι με εσένα και τους Ελληνοκαναδούς συμπατριώτες μου εδώ στο Μόντρεαλ».

«Οι Ελληνοκαναδοί είναι μια απίστευτα δυναμική κοινότητα, έχουν προσφέρει πολλά στον Καναδά, αλλά είναι επίσης πολύ περήφανοι για τις ελληνικές τους ρίζες και είναι υπέροχο που είμαστε μαζί σήμερα», ανέφερε από την πλευρά του ο Τζάστιν Τριντό.

Νωρίτερα, ο πρωθυπουργός και ο Καναδός ομόλογός του παρακολούθησαν μαζί τη δοξολογία για την εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου στον Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

Οι δύο ηγέτες είχαν επίσης την ευκαιρία να επισκεφθούν καταστήματα ομογενών και να συνομιλήσουν με τους ιδιοκτήτες τους και με θαμώνες.

Για τη σημασία της επίσκεψής του στον Καναδά που είναι η πρώτη Έλληνα πρωθυπουργού έπειτα από σχεδόν 41 χρόνια, την οικονομική σχέση μεταξύ των δύο χωρών, τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ ΕΕ και Καναδά αλλά και την αλλαγή του οικονομικού προφίλ της χώρας μας, μίλησε μεταξύ άλλων ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο τηλεοπτικό δίκτυο CTV και τη δημοσιογράφο Vassy Kapelos^[1].

Στη συνάντηση Μητσοτάκη – Τριντό στο Μόντρεαλ^[2] επιβεβαιώθηκε η αμοιβαία βούληση για την ενίσχυση των διμερών σχέσεων, με έμφαση στην οικονομική και εμπορική συνεργασία, ενώ οι δύο πρωθυπουργοί παρέστησαν στην υπογραφή της συμφωνίας απόκτησης επτά νέων υπερσύγχρονων πυροσβεστικών αεροσκαφών, τύπου DHC-515.

References

1. ^{^} συνέντευξη που παραχώρησε στο τηλεοπτικό δίκτυο CTV και τη δημοσιογράφο Vassy Kapelos (gr.euronews.com)
2. ^{^} Στη συνάντηση Μητσοτάκη – Τριντό στο Μόντρεαλ (gr.euronews.com)

Χωρίς επεισόδια ολοκληρώθηκαν οι εκλογές στη Σενεγάλη και τα πρώτα αποτελέσματα δείχνουν επικράτηση του υποψηφίου για την προεδρία της χώρας, Bassirou Diomaye Faye, ο οποίος μέχρι πρόσφατα βρισκόταν στη φυλακή.

Τα πρώτα αποτελέσματα που ανακοινώθηκαν στην τηλεόραση έδειξαν ότι ο Bassirou Faye είχε κερδίσει την πλειοψηφία των ψήφων, προκαλώντας εκτεταμένους εορτασμούς στους δρόμους στην πρωτεύουσα Ντακάρ.

Πέντε από τους συνυποψηφίους του τον ανακήρυξαν νικητή όχι όμως και ο βασικός του αντίπαλος που προέρχεται από το κυβερνών κόμμα.

25 χρόνια συμπληρώθηκαν από την έναρξη της αεροπορικής επιχείρησης του ΝΑΤΟ κατά της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, που έγινε γνωστή ως Επιχείρηση «Συμμαχική Δύναμη».

Το βράδυ της Κυριακής, χιλιάδες πολίτες συγκεντρώθηκαν στα ερείπια του πρώην Αρχηγείου Στρατού στο Βελιγράδι – το κτίριο υπέστη σοβαρές ζημιές κατά τη διάρκεια αεροπορικών επιδρομών και τα ερείπια διατηρήθηκαν ως μνημείο.

Κάποιοι από τους διαδηλωτές κρατούσαν πανό που έγραφε «Όταν ο στρατός επιστρέψει στο Κοσσυφοπέδιο», ενώ άλλοι κυμάτιζαν ρωσικές σημαίες, μερικές με το σύμβολο «Ζ».

Νωρίτερα την Κυριακή, ΄σε πολλές πόλεις της Σερβίας πραγματοποιήθηκαν τελετές μνήμης και απόδοσης φόρου τιμής στα θύματα των αεροπορικών βομβαρδισμών. Στο Βελιγράδι πολιτικοί, στρατιωτικοί και ξένοι διπλωμάτες κατέθεσαν στεφάνια σε μνημείο για τα παιδιά-θύματα των βομβαρδισμών.

Το ιστορικό των βομβαρδισμών

Ένα χρόνο μετά την έναρξη του Πολέμου του Κοσσυφοπεδίου, που αμαυρώθηκε με πολλά σοβαρά εγκλήματα πολέμου, η επίσημη αιτία της επιχείρησης «Συμμαχική Δύναμη» ήταν η Σερβική άρνηση να υπογράψει τη Συμφωνία του Ραμπουγιέτ – ένα σχέδιο που απαιτούσε πλήρη σερβική αποχώρηση από το Κοσσυφοπέδιο. Το ΝΑΤΟ αποφάσισε να ξεκινήσει την επιχείρηση χωρίς την έγκριση του ΟΗΕ – καθώς αναμενόταν ότι η Κίνα και η Ρωσία θα ασκούσαν βέτο σε οποιαδήποτε τέτοια απόφαση του ΣΑΗΕ ούτως ή άλλως. Αυτό, έκτοτε, πυροδότησε συζητήσεις για τη νομιμότητα των ενεργειών του ΝΑΤΟ.

Οι βομβαρδισμοί ξεκίνησαν στις 24 Μαρτίου 1999. Η σερβική πλευρά ισχυρίζεται ότι εκτός από στρατιωτικούς στόχους και στόχους υποδομής, το ΝΑΤΟ βομβάρδισε καθαρά πολιτικά αντικείμενα ως νοσοκομεία. Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων δεν είναι ακόμη γνωστός. Διάφορες πηγές δίνουν πολύ διαφορετικές εκτιμήσεις, από αρκετές εκατοντάδες έως αρκετές χιλιάδες σκοτώθηκαν άμαχοι.

Η επιχείρηση έληξε επίσημα στις 10 Ιουνίου 1999, μια ημέρα μετά την υπογραφή της Συμφωνίας του Κουμάνοβο, η οποία συνεπαγόταν την πλήρη αποχώρηση της Γιουγκοσλαβίας και της Σερβίας από το Κοσσυφοπέδιο και τελικά οδήγησε σε πλήρη, αν και μερικώς αναγνωρισμένη, ανεξαρτησία της δημοκρατίας.

Οικονομική σταθερότητα, υψηλές τιμές, συρρίκνωση της κοινωνικής προστασίας.

Η απαίτηση για μια Ευρώπη με περισσότερο κοινωνικό προσανατολισμό αυξάνεται σε ολόκληρη την ΕΕ, με επίκεντρο τη Νότια Ευρώπη. Σύμφωνα με αποκλειστική δημοσκόπηση της εταιρείας IPSOS σε συνεργασία με το Euronews, στην πρώτη έρευνα αυτού του είδους που πραγματοποιήθηκε σε 18 ευρωπαϊκές χώρες.

Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση οι Πορτογάλοι ανησυχούν περισσότερο για την αύξηση του κόστους ζωής.

Ωστόσο και το 68% του μέσου όρου των Ευρωπαίων θέλουν η ΕΕ να αντιμετωπίσει την αύξηση των τιμών, ενώ μόνο για το 7% των ψηφοφόρων ο πληθωρισμός δεν αποτελεί προτεραιότητα. Οι Φινλανδοί είναι αυτοί που ανησυχούν λιγότερο για το κόστος ζωής.

Σημάδι της εποχής της κρίσης, οι Ευρωπαίοι πολίτες νιώθουν ένα αίσθημα εξαθλίωσης.

Το 64% των πολιτών θέλει η ΕΕ να σώσει τα κοινωνικά τους δικαιώματα και ζητούν να μειωθούν οι κοινωνικές ανισότητες. Μόνο το 8% είναι κατά. Οι Πορτογάλοι είναι και πάλι στην κορυφή, ενώ οι Πολωνοί είναι αυτοί που ανησυχούν λιγότερο.

Τρίτη προτεραιότητα των ψηφοφόρων είναι η οικονομική ανάπτυξη.

Το 62% των ερωτηθέντων ζητεί από τους Ευρωπαίους νομοθέτες αποτελεσματικότερα μέτρα για την τόνωση της οικονομικής ανάπτυξης. Ο αγώνας κατά της ανεργίας εμφανίζεται ακριβώς πίσω από τον αγώνα κατά της λαθρομετανάστευσης. Οι Ολλανδοί ενδιαφέρονται λιγότερο για οποιαδήποτε μορφή παρέμβασης για την τόνωση της οικονομίας.

Τα κοινωνικά θέματα δεν είναι προτεραιότητες μόνο για τους αριστερούς και τους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους.

Οι μετριοπαθείς συντηρητικοί, οι κεντρώοι φιλελεύθεροι και οι δεξιοί ψηφοφόροι φαίνεται να απαιτούν περισσότερη κοινωνική και οικονομική νομοθετική παρέμβαση της ΕΕ από ότι στις προηγούμενες εκλογές. Μια αρκετά ισχυρή πλειοψηφία των δεξιών συντηρητικών ομάδων και των ακροδεξιών ψηφοφόρων ζητούν μέτρα κατά του πληθωρισμού.

Ενώ, όσον αφορά τις ανισότητες και την κοινωνική προστασία, οι αριστεροί και οι κεντροαριστεροί ψηφοφόροι είναι πιο απαιτητικοί.

Η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του Μεγάλου Συνασπισμού ζητεί περισσότερη διεκδίκηση από τους νομοθέτες της ΕΕ όταν πρόκειται να λάβουν μέτρα που πυροδοτούν την οικονομική ανάπτυξη.

Τα κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα είναι οι απτές ανησυχίες διακομματικά. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες για τα επόμενα 5 χρόνια πρέπει να βρουν μια λύση να αντιμετωπίσουν τα αιτήματα των πολιτών, που θα μπορούσαν να απαιτήσουν περισσότερες δημόσιες δαπάνες και τους κανόνες και τις πολιτικές της ΕΕ των τελευταίων ετών που έχουν ενισχύσει τη δημοσιονομική και οικονομική πειθαρχία.