Από το Πράδο μέχρι το Κέντρο Πομπιντού και το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης, 42 εκθέσεις θα οργανωθούν σε όλο τον κόσμο για τα 50 χρόνια από τον θάνατο του Πικάσο, μια “κινητοποίηση χωρίς προηγούμενο” για “τον πιο διάσημο καλλιτέχνη της σύγχρονης τέχνης”, σύμφωνα με τη Μαδρίτη και το Παρίσι.
Το “έτος Πικάσο” που ετοιμάζεται εδώ και 18 μήνες από τη Γαλλία και την Ισπανία, θα κινητοποιήσει “38 σημαντικούς θεσμούς στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες”, δήλωσε σήμερα στους δημοσιογράφους ο Ισπανός υπουργός Πολιτισμού Μιγκέλ Ιθέτα, δίνοντας το έναυσμα των εορτασμών στο μουσείο Reina Sofia της Μαδρίτης.
Οι εκθέσεις αυτές θα επιτρέψουν να “καταδειχθούν όλες οι όψεις” του Ισπανού καλλιτέχνη, που γεννήθηκε το 1881 στη Μάλαγα (νότια Ισπανία) και πέθανε το 1973 στη Μουζέν (νοτιοανατολική Γαλλία), με μια σειρά “συνεδρίων” και “δημόσιων συζητήσεων” για τον ζωγράφο και το έργο του, πρόσθεσε η Γαλλίδα ομόλογός του Ρίμα Αμπντούλ Μαλέκ.
Οι εορτασμοί θα ξεκινήσουν στις 23 Σεπτεμβρίου στο Fondation Mapfre, στη Μαδρίτη, με την έκθεση “Πάμπλο Πικάσο και η αποϋλοποίηση της γλυπτικής”. Θα λάβουν τέλος τον Απρίλιο του 2024 στο Petit Palais, στο Παρίσι, με μια ρετροσπεκτίβα για “Το Παρίσι των μοντερνιστών (1905-1925)”.
Συνολικά, εκδηλώσεις που αποτίνουν φόρο τιμής στον Ισπανό ζωγράφο, τον οποίο η Γαλλίδα υπουργός χαρακτήρισε “τον πιο διάσημο και τον πιο εμβληματικό ζωγράφο της σύγχρονης τέχνης” θα λάβουν χώρα κυρίως στην Ισπανία, στη Γαλλία και στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και στη Γερμανία, στην Ελβετία, στη Ρουμανία και στο Βέλγιο.
Μεταξύ των θεσμών που έχουν κινητοποιηθεί είναι το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης (Met), το μουσείο Prado της Μαδρίτης, το μουσείο Guggenheim του Μπιλμπάο, το Centre Pompidou στο Παρίσι, το Fondation Beyeler της Βασιλείας και τα μουσεία Πικάσο της Βαρκελώνης και του Παρισιού.
Σκοπός είναι “να παρουσιαστεί ο Πικάσο όπως ήταν”, προβάλλοντας την “καλλιτεχνική κληρονομιά” του και “τη διάρκεια του έργου του”, υπογράμμισε ο Μιγκέλ Ιθέτα μπροστά στον πίνακα Γκερνίκα, που ζωγράφισε το 1937 ο Πικάσο, ένα από τα πιο γνωστά έργα του σε όλο τον κόσμο.
Ο πίνακας αυτός –που παρουσιάζει τη σφαγή στη βασκική πόλη Γκερνίκα, η οποία βομβαρδίστηκε τον Απρίλιο του 1937 από την αεροπορία των ναζί που ήρθε για να υποστηρίξει τον στρατηγό Φράνκο στον Ισπανικό Εμφύλιο — είναι “μια διακήρυξη για την ειρήνη”, πρόσθεσε η Ρίμα Αμπντούλ Μαλάκ.
Αυτή η συνηγορία “παίρνει μιαν ιδιαίτερη σημασία” την ώρα “που μαίνεται ο πόλεμος στις πύλες της Ευρώπης και όπου βρισκόμαστε στο πλευρό του ουκρανικού λαού”, επέμεινε η υπουργός, σε μια αναφορά στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Πέρα από τις πολιτικές και ιστορικές αναφορές, οι ρετροσπεκτίβες που οργανώνονται στο πλαίσιο του “έτους Πικάσο”, θα είναι η ευκαιρία, σύμφωνα με τους διοργανωτές, να παρουσιαστούν επίσης οι”υπερβολές” και οι “αντιφάσεις” του καλλιτέχνη.
Η μορφή του Πικάσο, που λατρευόταν για πολύ καιρό εξαιτίας της καλλιτεχνικής του ιδιοφυΐας, έχει στρογγυλευθεί εδώ και αρκετά χρόνια λόγω των κατηγοριών για μισογυνισμό και βία απέναντι στις συντρόφους του, που βρέθηκαν υπό το φως των προβολέων από το κίνημα #MeToo.
Ο ζωγράφος των “Δεσποινίδων της Αβινιόν” και της “Γυναίκας που κλαίει”, που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Γαλλία, κατηγορήθηκε κυρίως από τη δημοσιογράφο Σοφί Σοβό στο βιβλίο της “Picasso, le Minotaure” ότι ήταν ένας άνδρας “ζηλόφθονος”, “διεστραμμένος” και “καταστροφέας”.
“Είναι σημαντικό το κοινό να γνωρίσει καλύτερα τον Πικάσο και να γνωρίσει επίσης το κομμάτι της βίας που είχε μέσα του. Είναι κάτι που δεν πρέπει να κρύψουμε”, παραδέχθηκε σήμερα η Ρίμα Αμπντούλ Μαλάκ, εκτιμώντας πως δεν πρέπει “να μειώνουμε όλο το έργο του Πικάσο” λόγω του θέματος αυτού.
Η σχέση του Ισπανού ζωγράφου και γλύπτη με τις γυναίκες θα προσεγγιστεί κυρίως στο πλαίσιο μιας έκθεσης που προβλέπεται να παρουσιαστεί στο Brooklyn Museum (Νέα Υόρκη) το καλοκαίρι του 2023.
Ανακοίνωση
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΕΞ’ΑΝΑΒΟΛΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ
